image/svg+xml

Eén van de kleine kruidenierswinkels.

Verhaal

Eén van de kleine kruidenierswinkels.

Plaatje bij verhaal: wk_39_marktstraat_40_-1940_fb_3680_a_kruidenierswinkel_h._krommendijk.jpg

Fotoonderschrift: De winkelpui van de winkel van Krommendijk met de reclameborden van o.a. Persil en Klokzeep Marktstraat 40.

Uit  Wederaardigheden nr.8  1998
Eén van de kleine kruidenierswinkels.
Als Hendrik Krommendijk ( 1910 – 1974) 8 jaar oud is overlijdt  zijn moeder. Hij wordt ondergebracht bij zijn grootouders en een ongetrouwde tante. Deze overlijd op 16 januari 1933 en veertien dagen later overlijden zijn grootouders op 29 en 30 januari. Hendrik blijft alleen achter 23 jaar oud.
In maar 1934 was Hendrik getrouwd met de uit Almelo afkomstige Jansje Wolfs.
Hendrik werkt in een fabriek in Hengelo en lijdt aan vreselijke hoofdpijnen. Tegenwoordig zouden we dat migraine noemen, maar dat woord was in Twente nog niet gebruikelijk in het dialect. Maar daarom was de pijn er niet erger om. Een dokter geeft hem advies om buitenwerk te zoeken. En zo begint Hendrik en zijn vrouw Jansje een kruidenierswinkel aan de Marktstraat 40. Jansje doet de winkel en Hendrik vent met paard en wagen de boodschappen uit op het Hexel en De Piksen.  
De winkel was klein de ruimte was 4 bij 4 meter met een klein etalageraam aan de voorkant en één opzij met een half gordijntje erachter. Achter het huis stond een schuur waarin rechts de ventwagen werd gestald en links de paardenstal was gelegen. In de winkel stond een toonbank met daarop een glazen kastje met chocola en pepermunt en andere kleine snoepsnuisterijen. Daarachter tegen de wand een groot rek maat daar onderin grote schuine bakken voor alles wat los werd verkocht zoals suiker, bonen, erwten en dergelijke. Koffie, thee en cacao staan in blikken wat hoger in de kast. Onder de toonbank staan grote vaten met stroop, groene zeep en olie. De kassa is een geldla met een kistje erin.
In de oorlog wordt suiker een keer geleverd welke vochtig was. Waar door de suiker bewoog door het drogen. De mensen dachten dat de suiker “leefde” en durfden deze niet te kopen op hun suikerbonnen.
In die tijd zijn de winkels nog iedere avond openen zelfs dan komen er op zondagmorgen nog klanten om boodschappen te halen. Betalen op deze dag is er niet bij, de boodschappen worden gewoon opgeschreven in het grote winkelboek.
De winkel is in deze tijd geen vetpot en als Hendrik in 1942 een paar dagen per week bij “de Post” kan komen grijpt hij deze kans met beide handen aan. In 1948 krijgt hij bij de PTT een vaste aanstelling. Het winkeltje wordt opgeheven en Hendrik en Jansje verhuizen naar de Smeijerskamstraat waar opa woont.
Hendrik Krommendijk overlijdt in 1974, 64 jaar oud.

Fotoonderschrift : De Marktstraat met de nummers 42, 44, 48 en 50 deze zijn afgebroken en vervangen door nieuwbouwwoningen, met links de Schoolstraat.

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.