image/svg+xml

Huwelijksplechtigheden Deel 1

Verhaal

Huwelijksplechtigheden Deel 1

Plaatje bij verhaal: wk_11_trouwfoto_maar_wie_www042.jpg

Huwelijksplechtigheden Deel 1
"Omdat ik van je hou"
"Ook toen eind vorige eeuw en nu"

lk zat in de gemeenteraad en solliciteerde naar buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand (BABS). lk had oude boeken gelezen over huwelijkssluitingen en 'vrijen' op het platteland. “Tjonge jonge, hoe zou dat nu zijn”, dacht ik toen en was nieuwsgierig of alles nog hetzelfde was. “Nee toch!?”, hoopte ik. Ontwikkeling moet er immers altijd zijn op welk gebied dan ook.
Het sollicitatiegesprek verliep correct. lk wist dat het homohuwelijk er aan stond te komen. De vraag aan mij was dan ook terecht wat ik zou als gemeenteraadslid van het CDA. lk had weloverwogen mijn gedachte daarover laten gaan. Als ik niet zou mogen van mijn partij zou ik blijven kiezen voor BABS. Dat was niet nodig en ik werd aangenomen en kreeg er geen problemen mee. Heb ook twee homohuwelijken ingezegend. Dat was de eerste verandering in deze veranderende tijd waarmee ik nu zelf in aanraking kwam, in vergelijk met de aantekeningen die ik had genoteerd over trouwen in de middeleeuwen en de vroege verlichting vanaf 1500. De praktijk en de verschillen kon ik dus nu zelf ervaren. Allereerst bleek nu, voordat ze naar het gemeentehuis kwamen, dat er vaak al heel wat gedigitaliseerd, ge-date was; nieuwe moderne geluidsapparatuur, Iive-opnamen, mogelijkheden voor rechtstreekse satellietverbindingen met familie et cetera ook in het buitenland. En elk bruidspaar kreeg een CD mee. Dat was allemaal voor een oudere BABS wel technisch even wennen, maar ook leuk en modern.
En soms moest je ook improviseren met de vragen of mogelijkheden, wensen van bruidsparen en of en hoe je daar aan kon voldoen. Bruidsparen kwamen bij je thuis voor een gesprek. En uit alles bleek dat de vrouw ook een duchtig woordje meesprak en meetelde 'de serpenten griet' dus! Zo zat eens een aanstaand bruidspaar bij mij op de bank, precies op de afgesproken tijd: acht uur. Op een gegeven moment, het was bijna tien uur, keek de aanstaande bruid op haar horloge, rechtte haar rug, tikte kordaat op de tafel en zei met dwingende blik tegen haar aanstaande man: "allo jongs, vie pakt 't an !" Daarmee eindigde ik natuurlijk ook mijn trouwspeech bij het verlaten van het gemeentehuis: 'Jongs, pak 't good an".

Door Janny Wassink, oud ambtenaar van de Burgelijke Stand van de gemeente Wierden.

Auteur:uit: De Wiezer
Thema's:Column uit DE WIEZER

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.