Slachttied,

Slachttied,

Slachttied,

As nen boer ’n vèrken slacht,

Dan schreeuwt ’t deer oet alle macht,

Zee zint ’t nich ééns, zo a’j zeet,

De boer wil wa, mer ’t vèrken neet.

De tuffeln zint in de koele,

’t vèrken is in ’t vat,

Ik zegge mer: “k hebbe”,

Is better as: “k hadde”.

Wel hef ’t better as nen boer?

De botter zeute, de kèèrnmelk zoer,

En ’s winters op zien plaats en tied,

Nen buul vol bloodkooke, stief en wied.

Helder en koold,

Spek en smaolt, broekt jong en aold.

’n Mager vèrken en ‘n dommen vent,

Dee heurt men schreeuwen, ’n heel end.

“ ’t is leefebrije” zee Doortje Vlas

“ ’k wol dat aait slachtmaond was!