Toafelkes aovend

Toafelkes aovend.
As ’t wödt op Sunt Silvester
Trek ieder, dee mar effen kan
Al vrög, meestieds voort nao de Vesper,
Op aolders of familie an,
Daor wödt nog alles ees besprökken,
Wat aole joar zo hef e’bracht.
En onderwiel wödt in de kökken
Ewaarkt al wat kan, met man en macht.
Biej n’énen bakt ze ölliekrappen
Leefst schalen vol, zovöl mer kan.
En as de wichter ’t um kunt lappen,
Preuft dee der mangs al ene van.
Biej’n aander zint ze een knien an ’t broaden.
De loch trek al deur ’t hele hoes.
Dee leu dee hoolt, ie kunt ’t wa raoden,
Van ’n flink stuk in de linkervoes.
Dan wödt eget’n, neet zo’n betjen,
’n reem den mut op ’t lesten lös.
En meestal kriegt ze noa zo’n zetjen,
Van al dat etten dan weer dös.
Eers kump ter koffie met ’n möpke.
Ook sukkelamelk is van pas.
Maer noa ’t daarde of veerde köpke,
Dan lust ze ok wa iets oet ’t glas,
Zo wödt het joar dan oet e zettn,
Gezelligheid kent gen tied.
Toch ma’j de klokke neet vergetten,
Nog effen heur, dan is ’t zo wied.
As ’n lesten slag dan is verklunken
En ’t Niejoarwensen is e’doan
Wördt d’r nog éne  op e’drunken
Eer dat op ’t hoes wödt an e’goan
As ’t oe zó geet, dan he’j nog neet te klagen
Veult oe dan mer, gelukkig en tevree.
En daankt erveur dat in disse dagen,
Neet hooft te kieken op ne leuge stee.